میتوانید دنیایی غیرمتمرکز را تصور کنید. دنیایی که در آن مردم به‌صورت مستقیم و بدون آنکه نیاز داشته باشند به واسطه‌های فاسد اعتماد کنند، با برنامه‌های غیرمتمرکز معامله های خود را انجام می‌دهند، قرارداد ثبت می‌کنند و از انواع خدمات مالی و غیرمالی استفاده می‌کنند؛ سیستم‌هایی که کنترل‌ آنها در دست خود مردم است، هیچ‌گاه متوقف نمی‌شوند و هیچ‌کس نیز نمی‌تواند در کار آن‌ها تداخلی ایجاد کند. به جهت تحقق این آرمان، اتریوم پا به عرصه گذاشته است. در این مقاله، سعی میکنیم تا در ابتدا با ‌بیانی ساده اتریوم و جنبه‌های مختلف آن را توضیح ‌دهیم تا بتوانید این شبکه پیچیده را به‌خوبی درک کنید. پس از آن تاریخچه اتریوم و برنامه‌های آینده آن را مرور خواهیم کرد. در انتهای مطلب نیز با بهترین کیف پول‌های این ارز دیجیتال آشنا می‌شوید و یاد خواهید گرفت که چگونه اتریوم بخرید.

پس با ماینرسلر همراه باشید.

اتریوم چیست؟

به ساده‌ترین تعریف ممکن، اتریوم یک زیرساخت آزاد مبتنی بر فناوری بلاک چین است که می‌شود بر روی آن برنامه‌های کامپیوتری غیرمتمرکز را اجرا کرد. غیرمتمرکز بودن اتریوم به این معنی است که این سیستم به‌تنهایی متعلق به هیچ‌ فرد خاصی نیست و آن را یک یا چند شخص خاص کنترل نمی‌کنند. هر کسی قادر است تا مالک این شبکه باشد و همه می‌توانند در کنترل آن نقشی را داشته باشند. به‌لطف ساختار توزیع‌شده و غیرمتمرکز اتریوم، بعد از پیاده‌سازی برنامه‌ای بر روی شبکه اتریوم، دیگر این برنامه قابل‌توقف ویا دستکاری نیست، حتّی اگر خود خالق آن قصد دستکاری و توقف آن را داشته باشد.

وب‌سایت رسمی اتریوم نیز پروژه را بدین‌گونه تعریف کرده است:

اتریوم یک بستر غیرمتمرکز به جهت اجرای قراردادهای هوشمند است. هیچ‌گونه احتمال از کارافتادگی، سانسور، تقلب یا دخالت افراد شخص ثالث برای برنامه‌هایی که برروی این شبکه اجرا می‌شوند، وجود ندارد.

هدف اتریوم چیست؟

وقتی از جوزف لوبین (Joseph Lubin)، یکی از توسعه‌دهندگان اصلی اتریوم، درباره هدف ایجاد این شبکه سؤال کردند، وی در جواب گفت:

اتریوم ایجاد شد تا برای انجام امور زندگی‌مان به هیچ بانک، شرکت ویا نهاد دیگری به‌جز خودمان نیازی نداشته باشیم.

در سال ۲۰۰۸، شخصی ناشناس با ‌نام ساتوشی ناکاموتو، ارز دیجیتالی بیت کوین را معرفی کرد. می‌توان اینگونه گفت که بیت کوین اولین سیستم‌ پولی غیرمتمرکز، دیجیتال و توزیع‌شده در بین عموم است. شبکه بیت کوین با بهره گیری از مفهومی به‌نام «بلاک چین» اطلاعات مربوط به تراکنش‌های پولی را به‌جای سرورهای بانکی و مرکزی، روی کامپیوترهای کاربران سراسر جهان توزیع می‌کند و با این روش می‌تواند به صورتی مستقل از شرکت‌ها، دولت‌ها و واسطه‌ها، ارزش (پول) را به هر نقطه‌ای از جهان انتقال دهد.

اکنون اتریوم یک قدم پای خود را فراتر گذاشته و امکان اجرای غیرمتمرکز کدهای کامپیوتری (قرارداد هوشمند) را هم فراهم کرده است تا بتوانیم علاوه بر پول، بقیه فرایندها را نیز غیرمتمرکز کنیم.

مقاله معرفی (ایده) یا همان صفحه سفید (Whitepaper) این پروژه در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و در سال ۲۰۱۵ نیز به صورت رسمی شبکه اتریوم کار خود را آعاز کرد. ایده‌پرداز اصلی اتریوم، جوانی روسی – کانادایی به‌نام ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) است که از پیش تر حامی بیت کوین بود و با الهام گرفتن از بیت کوین بود که ایده «غیرمتمرکز کردنِ همه چیز» را ارائه داد.

غیرمتمرکز کردن همه چیز

برای درکی بهتر از اتریوم، میشود برنامه‌ای مانند تلگرام یا اینستاگرام را در نظر گرفت. امروزه میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از این برنامه‌های مفید به منظور ارتباط و پیام‌رسانی بین خودشان استفاده می‌کنند. ولی مسئله ای بسیار بنیادین درباره آنها وجود دارد که کمتر کسی به آن توجه می‌کند و آن هم این است که این برنامه‌ها متمرکز هستند.

به عنوان مثال اینستاگرام به شرکت فیس‌بوک تعلق دارد. حال این شرکت مطابق با سیاست‌های خود ممکن است مطالبی را حذف کند، دسترسی برخی از افراد را مسدود کند و یا حتی داده‌های خصوصی کاربران را به دیگران بفروشد. از دید تئوری با اتریوم، این بستر غیرمتمرکز، می‌توان اینستاگرامی ایجاد کرد که به‌جای فیس‌بوک، مالک حقیقی آن تمامی کاربرانش باشند و داده‌های خودشان را تنها خودشان کنترل کنند.

البته نباید این نکته را نیز فراموش کرد که اتریوم هنوز در ابتدای راه قرار دارد و حداقل در مقطع فعلی مشکلات فنی روی آن این اجازه را نمی‌دهند که سیستم بزرگی مانند اینستاگرام را برروی آن بسازیم.

به‌عنوان نمونه‌ای دیگر، با کمک این شبکه (در صورت وجود برخی شرایط لازم) می‌توان انتخابات آزاد و شفاف را برگزار کرد؛ انتخاباتی که در آن امکان وجود تقلب  به صفر می‌رسد.

هرگونه خدمات متمرکز دیگری را می‌توان با استفاده از اتریوم غیرمتمرکز کرد. امور مهمی ازجمله پرداخت‌ها، بیمه،‌ رأی‌گیری، بانکداری، وام‌دهی و بسیاری از خدماتی که در حال حاضر واسطه‌ها انجام می‌دهند، با استفاده از این شبکه غیرمتمرکز خواهند شد.

هرکسی قادر است تا در شبکه باز اتریوم برنامه غیرمتمرکز (Dapp) محتص به خود را توسعه دهد. تا قبل از پیدایش اتریوم، توسعه‌دهندگان برای ساخت ارز دیجیتالی مخصوص خود از ابتدا مجبور به کدنویسی یک بلاک چین جداگانه بودند، ولی امروزه همه خیلی راحت می‌توانند بدون ساختن بلاک چین جدیدی و فقط با استفاده از همان بلاک چین اتریوم برای پروژه‌های خود ارز دیجیتال مستقلی یا همان توکن (Token) خود را بسازند.

اتر؛ ارز دیجیتال اتریوم

ارز دیجیتال مختص شبکه اتریوم، «اتر» (Ether) با واحد اختصاری ETH است. این دارایی به‌عنوان واحد پولی شبکه و همینطور راهی جهت پرداخت هزینه‌ها و کارمزدهای شبکه در بین کاربران در نظر گرفته می‌شود. پس اینگونه می‌توان نتیجه گرفت که از نظر تئوری هر چقدر مقبولیت شبکه اتریوم افزایش پیدا کند، ارزش اتر نیز افزایش خواهد یافت.

در بین کاربران عضو جامعه ارزهای دیجیتالی، به ارز دیجیتال شبکه اتریوم، همان اتریوم گفته می‌شود، درصورتی که در حقیقت نام درست و اصلی آن اتر است. بنابراین اگر جایی «خرید اتریوم»، «تحلیل اتریوم» و … را دیدید، تعجب نکنید و بدانید که منظور همان اتر است.

• اتریوم: شبکه‌ای مبتنی بر بلاک چین
  اتر: ارز دیجیتالِ شبکه اتریوم.

در جال جاضر افراد زیادی با امیدواری نسبت به آینده اتریوم، بر روی این ارز دیجیتال سرمایه‌گذاری‌هایی را انجام می‌دهند. اتر را می‌توان از سایت‌های صرافی ارزهای دیجیتالی یا از کارشناسان ماینرسلر خریداری کنید و برروی نرم‌افزارهای کیف پول در موبایل یا کامپیوتر شخصی خود نگهداری کنید. در ادامه این مقاله بیشتر در مورد اتر و چگونگی نگهداری و خرید آن گفته شده است.

شباهت‌ها و تفاوت‌های بیت کوین با اتریوم

از آنجایی ‌که بیت کوین اولین شبکه بلاک چینی و اولین ارز دیجیتالی غیرمتمرکز است، بهترین راه برای درک کامل اتریوم، بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو با یکدیگر است.

شباهت‌های اتریوم و بیت کوین

اتریوم نیز بلاک چین مستقل خودش را دارد

درست مانند بیت کوین، اتریوم نیز دارای بلاک چین مختص به خود است. اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند یر روی شبکه بلاک چین ثبت می‌شود. به صورت خلاصه کار شبکه بلاک چین نوعی دفتر یادداشت دیجیتالی امن و تغییرناپذیر برای ذخیره‌سازی داده و اطلاعات است.

اتریوم نیز عمومی و بدون نیاز به مجوز است

درست مانند بیت کوین، شبکه اتریوم نیز عمومی است و هر فردی می‌تواند از آن استفاده کند. هر شخصی می‌تواند از این شبکه برای ایجاد تراکنش یا قراردادهای هوشمند، بدون اینکه نیاز باشد از جایی اجازه بگیرد بهره ببرد. لازم یه ذکر است که اگر فردی بخواهد قادر است تا بر روی شبکه اتریوم بسترهایی خصوصی را ایجاد کند، امّا خود بلاک چین اتریوم شفاف، آزاد و عمومی است.

اتریوم نیز مبتنی بر اثبات کار (استخراج) است

مانند بیت کوین، اتریوم نیز مبتنی بر اثبات کار یا همان استخراج(ماینینگ) است. افرادی که می‌خواهند در فرایند ساخت بلاک شرکت کنند، باید قدرت پردازش سخت‌افزارهای کامپیوتری را برای شرکت در عملیات استخراج (ماینینگ) به شبکه اتریوم اختصاص دهند و شبکه نیز در ازای این قدرت پردازش اختصاص یافته که در نهایت باعث امنیت و تأییدشدن تراکنش‌ها خواهد شد، به استخراج‌کنندگان پاداش لازم را اهدا می‌کند.

البته طبق برنامه‌ای که از پیش‌ تعیین ‌شده است و در طرحی به‌نام «اتریوم ۲.۰» (ETH 2.0)، این شبکه قرار است برای مقیاس‌پذیری بیشتر (تراکنش‌های سریع‌تر و ارزان‌تر)، به‌جای الگوریتم اثبات کار (Proof Of Work) از الگوریتم اثبات سهام (Proof Of Stake) استفاده نماید. هنوز زمان دقیقی برای پیاده‌سازی این به‌روزرسانی مشخص نیست، ولی حداقل تا پایان سال ۲۰۲۰ همچنان استخراج اتریوم ادامه خواهد یافت.

در روش اثبات سهام، کاربران برای مشارکت در کار اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایجاد بلاک، باید اتر را بخرند و در کیف پولی به شبکه اختصاص دهند. به این ترتیب است که می‌توانند در کار تأیید تراکنش‌ها مشارکت‌ کرده و واحدهای جدید ارز دیجیتالی(اتر) را دریافت کنند. در این حالت مشارکت‌کنندگان کارمزد تراکنش‌های شبکه را برای خود برمی‌دارند. بر اساس این رویکرد، برای مشارکت در شبکه دیگر نیاز به خرید سخت‌افزارهای گران‌قیمت جهت استخراج نیست.

بر طبق برنامه‌ها فاز صفر اتریوم ۲.۰ در سال ۲۰۲۰ پیاده‌سازی می‌شود. با شروع این فاز اثبات سهام اتریوم فعال می‌شود، امّا استخراج نیز همچنان پابرجاست. قرار است که در فاز یک، بلاک چین اتریوم به‌ صورت کامل به اثبات سهام کوچ کرده و استخراج پایان یابد، ولی همان طور که گفته شد زمان اجرای فاز یک هنوز مشخص نیست.

در ادامه این مقاله درباره آینده اتریوم توضیحات بیشتری را ارائه کرده‌ایم.

اتریوم نیز ارز دیجیتال خودش را دارد

ارز دیجیتال داخلی شبکه اتریوم اتر نام دارد که می‌توان آن را با ارزها و دارایی‌های قابل معامله دیگر مبادله کرد. مالکیت اتر دقیقاً مانند مالکیت بیت کوین (BTC) روی بلاک چین خودش رهگیری می‌شود. به اتر «سوخت شبکه اتریوم» نیز می‌گویند، به دلیل آنکه کاربرد اصلی آن کارمزد و انگیزه‌ مشارکت در شبکه است.

تفاوت‌های اتریوم و بیت کوین

تراکنش‌های اتریوم سریع‌تر هستند

در بیت کوین به‌صورت میانگین بلاک‌های حاوی تراکنش در هر ۱۰ دقیقه تنها یکبار ایجاد می‌شوند، درصورتی‌که در اتریوم تولید هر بلاک فقط ۱۴ ثانیه زمان لازم دارد. البته در بحث سرعت تراکنش‌ها سایز بلاک نیز اهمیت دارد که در بلاک‌های بیت کوین محدود به ۱ مگابایت است. باتوجه و بررسی زمان بلاک و سایز بلاک می‌توان نتیجه گرفت که در حال حاضر بیت کوین حداکثر ۷ تراکنش در ثانیه را می‌تواند انجام می‌دهد، درصورتی‌که اتریوم می‌تواند تا ۱۶ تراکنش را در ثانیه پردازش کند. طبق وعده‌های تیم توسعه اتریوم، این مقدار در به‌روزرسانی‌های آینده می‌تواند به صدها تراکنش نیز برسد.

اتریوم می‌تواند خیلی راحت قراردادهای هوشمند اجرا کند

برروی بیت کوین نیز می‌توان قرارداد هوشمندی را ایجاد کرد، ولی زبان اسکریپت‌ این شبکه بسیار ابتدایی است و کار را برای توسعه‌دهندگان سخت می‌کند. در حالی که روی اتریوم، خیلی سریع‌تر و راحت‌تر می‌توان کدهای برنامه‌نویسی را پیاده‌سازی کرد. قراردادهای هوشمند اتریوم به‌‌اصطلاح «تورینگ کامل» (Turing complete) هستند؛ به این معنی که می‌توانند هر محاسبات و عملیاتی را که نیاز باشد، انجام دهند.

تعداد واحدهای اتر نامحدود خواهد بود

یکی از تفاوت‌های اصلی بیت کوین و اتریوم، تعداد واحدهای (عرضه) این دو است، بیت کوین در این موضوع محدودیت دارد، ولی اتر نامحدود عرضه خواهد شد.

برطبق پروتکل بیت کوین، تنها ۲۱ میلیون واحد از این ارز دیجیتالی استخراج خواهد شد. در حال حاضر، ماینرهای بیت کوین در هر ۱۰ دقیقه ۶.۲۵ واحد بیت کوین از شبکه بیت کوین پاداش دریافت می‌کنند که به آن «پاداش بلاک» گفته می‌شود. پاداش ایجاد هر بلاک بیت کوین در هر چهار سال یک‌بار طی رویدادی به‌نام «هاوینگ» نصف می‌شود و بنابه همین دلیل است که استخراج تمام بیت کوین‌های قابل عرضه تا سال ۲۱۴۰ طول خواهد کشید. بعد از آن ماینرها تنها با کارمزد تراکنش‌ها می‌توانند درآمد کسب کنند.

در حالی که در مورد اتریوم، چنین محدودیتی وجود ندارد و حتی در زمان نگارش این مطلب بیش از ۱۱۲ میلیون واحد اتر استخراج شده است. لازم به ذکر است که این به‌معنای تورم‌ افسارگسیخته در اتریوم نیست،‌ ولی حامیان این پروژه بر این باورند که برای داشتن نظام پولی بی‌نقص کمی تورم لازم است. پاداش هر بلاک از اتریوم در حال حاضر ۲ واحد اتر است و بنابراین هر ۱۴ ثانیه به‌طور میانگین ۲ اتر استخراج می‌شود و بنا بر این معیارها می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که تورم سالانه اتریوم در حال حاضر چیزی حدود ۴ درصد است. طبق وعده‌ها در به‌روزرسانی اتریوم ۲.۰ قرار است تورم تا مقدار زیادی کاهش یابد و به حداقل مقدار موردنیاز برای انگیزه مشارکت‌کنندگان در شبکه برسد.

قرارداد هوشمند اتریوم چیست؟

قرارداد هوشمند کدی (نرم‌افزار) است که برروی بلاک چین اجرا می‌شود. این نرم‌افزار در صورت رخ‌دادن شرایطی که از قبل در کدهای آن تعیین شده است، یک‌سری از دستورات را به‌صورت خودکار اجرا می‌کند. پس از ثبت قراردادی برروی یک بلاک چین آزاد مانند اتریوم، هیچ‌کسی نمی‌تواند مانع از اجرای آن شود ویا تغییراتی را در شرایط اجرایی آن بدهد، پس در حقیقت این قرارداد ضمانت اجرایی دارد.

قبل از اینکه بخواهیم توضیح بیشتری را درباره قرارداد هوشمند دهیم، ابتدا بیایید تا توضیحاتی را درباره یک قرارداد عادی ببینیم.

قرارداد عادی

قرارداد عادی، توافقنامه‌ای است بین دو یا چند شخص که آنها را به چیزی در آینده متعهد می‌کند. به عنوان مثال مستاجر متعهد می‌شود تا در ازای استفاده از خانه ماجر به‌مدت یک‌ سال، هر ماه به او مبلغی به عنوان کرایه پرداخت کند که به آن قرارداد اجاره یا «اجاره‌نامه» می‌گویند. برای نمونه‌ای دیگر، شرکتی تضمین می‌کند تا در ازای گرفتن مبلغی، خسارت‌های احتمالی اتومبیل را در حوادث آینده پرداخت کند که به آن قرارداد بیمه یا «بیمه‌نامه» گفته می‌شود.

آن‌چیزی که باعث تفاوت بین قرارداد معمولی و قرارداد هوشمند می‌شود این است که در قراردادهای هوشمند کدهای کامپیوتری مشکل نیاز به اعتماد را برطرف کرده‌اند. همان طور که قبل‌تر گفتیم زمانی‌ که قراردادی هوشمند بر روی یک بلاک چینِ آزاد مانند اتریوم اجرا شود، دیگر قابل‌ توقف نیست و هیچ‌کسی نمی‌تواند مانع اجرای آن را شود. با بهره گرفتن از قراردادهای هوشمند می‌شود برنامه‌ها و پروژه‌هایی را ساخت که بدون هیچ‌گونه واسطه‌ ویا از کارافتادگی به کار خود ادامه دهند، به‌صورتی که حتی خودِ برنامه‌نویس قرارداد هوشمند نیز نمی‌تواند کدهای آن قرارداد هوشمند ثبت ‌شده در بلاک چین را تغییر دهد.

برای نمونه، می‌توان با استفاده از قرارداد هوشمند فرایند دریافت اجاره‌نامه را که قبل‌تر مثال زدیم غیرمتمرکز و هوشمند کرد. بیایید فرض کنیم مستاجر خانه ماجر را با ودیعه ۱۰۰ میلیون تومان و اجاره ماهانه ۲ میلیون تومان، برای مدت یک سال اجاره می‌کند. بنابراین با کمک زبان‌های برنامه‌نویسی در کد قرارداد هوشمند شرط گذاشته می‌شود که مستاجر در ابتدا ۱۰۰ میلیون تومان و هر ماه ۲ میلیون تومان را به‌صورت ارز دیجیتال (به‌عنوان نمونه اتریوم) برای اجاره، به آدرس قرارداد هوشمند پرداخت کند. می‌توانیم قرارداد را آنگونه تنظیم کنیم که اگر مبلغ اجاره به تعویق افتاد، از ودیعه کم گردد تا آن زمان که ودیعه به پایان برسد. پس از آن می‌شود در کد قرارداد هوشمند این شرط را نیز تعیین کنیم که در صورتی که ودیعه تمام شد و مستاجر همچنان اجاره بها را پرداخت نکرد، برای تخلیه خانه اطلاع داده شود.

در حوزه معاملات مالی، ثبت سوابق، مالکیت دارایی‌ها، وثیقه، بیمه، تحقیقات علمی، پزشکی، انتخابات، توسعه محصول، زنجیره تأمین و در تمامی زمینه‌هایی که بخواهیم نیاز به اعتماد را به حداقل برسانیم می‌شود از قراردادهای هوشمند اتریوم بهره گرفت. امروزه توسعه‌دهندگان این توانایی را دارند که با کمک قراردادهای هوشمند، بدون نیاز به ایجاد یک بلاک چین جدید،تنها با استفاده از همان بلاک چین اتریوم پروژه‌های خود را ساخته و حتی برای آن‌ها ارز دیجیتال (توکن) اختصاصی خود را نیز ایجاد کنند. زبان برنامه‌نویسی‌ای که برای قراردادهای هوشمند اتریوم استفاده می‌شود سالیدیتی (Solidity) است.

مشکلات قراردهای هوشمند

این نکته را نباید فراموش کرد که در مقطع فعلی، قراردادهای هوشمند با مشکلات زیادی روبه‌رو هسنند و هنوز نمی‌توان آن‌گونه که باید، از آنها در بسیاری از حوزه‌ها استفاده کرد. از جمله مهمترین مشکلات فعلی موجود در قراردادهای هوشمند می‌توان موارد زیر را نام برد:

• مشکلات حقوقی و دولتی: در حال حاضر، دولت‌ها قراردادهای هوشمند را به رسمیت نمی‌شناسند، برای نمونه، ایجاد مالکیت خانه‌ای با ارزهای دیجیتال و توکن، هنوز از نظر حقوقی پذیرفته نشده است.
• خطای انسانی: گرچه قراردادهای هوشمند ضمانت اجرایی دارند ولی قرارداد نمی‌تواند تشخیص دهد که یک کد مخرب است یا نه و هر کدی را بدون هیچگونه کم‌وکاستی اجرا می‌کند. درنتیجه، اگر در کد قرارداد باگ یا مشکلی حیاتی وجود داشته باشد، قرارداد مطابق با میل طرفین پیش نمی‌رود.
• هزینه پیاده‌سازی: قراردادهای هوشمندی که نقصی ندارند را باید برنامه‌نویس‌های ماهر بنویسند و هنوز خدمات درستی وجود ندارد که کاربران عادی نیز بتوانند با هزینه‌ای پایین این قراردادها را ثبت کنند.

توجه

طرح‌های کلاهبرداری زیادی وجود دارند، از جمله «دابل وی»، «اکو اسمارت»، «بنک آو ترون» و… که با سوء‌استفاده از نام قراردادهای هوشمند و وعده سودهای نجومی، قصد خالی‌کردن جیب افراد ناآگاه را دارند. این نکته را هرگز فراموش نکنید که قرارداد هوشمند یک نوآوری زیربنایی و مانند یک وب‌سایت خالی از محتوا است و اگر در قرارداد هوشمند فعالیتی اقتصادی وجود نداشته باشد، کاملاً بی‌مصرف است.

اتریوم چگونه کار می‌کند؟

تفسیر دقیق چگونگی کار اتریوم در این مقاله نمی‌گنجد و البته برای کار با اتریوم نیاز ندارید تا بدانید که این شبکه دقیقاً چگونه کار می‌کند، همان‌گونه که برای کار کردن با اینترنت نیاز ندارید تا با زیرساخت‌های اینترنت آشنا باشید. با این حال در ادامه‌ی مقاله، به‌صورتی خلاصه و بدون جزئیات فنی نحوه کار این شبکه را مرور می‌کنیم.

بلاک چین و نودها

شبکه اتریوم از هزاران کامپیوتر در سراسر دنیا تشکیل شده است که از یک دفتر دیجیتال (بلاک چین) نگهداری می‌کنند. اطلاعات تراکنش‌ها برروی این دفتر دیجیتال نوشته می‌شود و هر کامپیوتری که در این شبکه وجود دارد یک رونوشت از آن را در اختیار دارد. این نودها با یکدیگر در ارتباط هستند و هر تراکنشی را که به شبکه اتریوم ارسال می‌شود بررسی می‌کنند تا از اعتبار آن مطمئن شوند. توزیع این نودها باعث آن می‌شود که در این شبکه یک نقطه نفوذ مرکزی نداشته باشد، به این معنی است که با خروج یا خطای یک نود، مشکلی متوجه شبکه نمی‌شود.

استخراج

برای جلوگیری کردن از تقلب، تغییر داده‌های بلاک چین ویا حمله کردن به سیستم، به راهکاری غیرمتمرکز نیاز است تا خرابکار نتواند بدون اجازه اکثریت کاری از پیش ببرد.

استخراج با نام علمی اثبات کار (Proof Of Work)، یکی از روش‌های رایج برای اجماع و حفظ امنیت شبکه‌های بلاک چینی است. برطبق این الگوریتم، فرایند ایجاد بلاک رقابتی بوده و هر فردی(ماینری) که بخواهد در کار ایجاد بلاک‌های حاوی تراکنش سهیم باشد باید با قدرت پردازش سخت‌افزارهای کامپیوتری خود یک معادله ریاضی پیچیده را حل کند. هر کسی که زودتر به جواب برسد، برنده این رقابت خواهد بود و پس از ایجاد بلاک، پاداش خود را از شبکه دریافت می‌کند. پاداش در شبکه بلاک چین اتریوم، ارز دیجیتال اتر است. همینطور ماینرها کارمزد تراکنش‌ها را نیز دریافت می‌کنند. در حال حاضر پاداش استخراج هر بلاک از شبکه ۲ واحد اتر است که تقریباً در هر ۱۴ ثانیه یکبار به ماینرها داده می‌شود.

بنابراین، ماینرها (یا همان نودهای استخراج) مقدار زیادی از قدرت پردازش را به شبکه اختصاص می‌دهند که با قدرت چند ابر کامپیوتر نیز برابری می‌کند. در این حالت اگر کسی بخواهد به شبکه حمله مخربی انجام دهد و یا تغییری را در بلاک چین دهد، مجبور است قدرت پردازشی بیشتری از نیمی از ماینرهای فعال در شبکه را داشته باشد که برای شبکه‌های بزرگی مانند اتریوم به هیچ عنوان توجیه اقتصادی ندارد. جدا از اینکه تهیه چنین قدرت پردازشی بالایی بسیار مشکل است، اگر هم کسی این قدرت پردازش را داشته باشد، قادر است تا به‌جای حمله به شبکه، اتر استخراج کند و پاداش زیادی را دریافت کند.

هرقدر که تعداد ماینرها افزایش ‌یابد، امنیت شبکه نیز بیشتر می‌شود و به این ترتیب، اعتماد به آن افزایش خواهد یافت.

درنتیجه، این نکته را فراموش نکنید که برای انجام هر تغییر در شبکه اتریوم، مشارکت‌کنندگان شبکه باید موافقت خود را اعلام کنند و بر همین اساس است که هرگونه خرابکاری یا تلاش برای تغییر اطلاعات ثبت‌شده ناکام خواهد بود.

در شبکه اتریوم اینگونه تعیین شده است که در هر ۱۴ ثانیه بلاک‌های جدیدی ساخته شود. حال ممکن است برای مثال یک ماینر قدرتمند وارد شبکه شده و بتواند جواب معادله‌های بلاک‌ها را در ۵ ثانیه بیابد. در این صورت است که شبکه معادلات ریاضی را سخت‌تر می‌کند که به آن افزایش «سختی استخراج» می‌گوییم. در نقطه مقابل و در حالتی که تعداد ماینرها کم شود، شبکه سختی استخراج را کاهش می‌دهد تا جواب معادلات به‌طور میانگین در همان ۱۴ ثانیه پیدا شوند.

از آنجایی که در اتریوم با کدهای کامپیوتری نیز سروکار داریم، قراردادهای هوشمند اتریوم درابتدا در یک زبان سطح بالا (زبانی که آدمیزاد می‌تواند درک کند) مانند سالیدیتی نوشته شده و پس از آن در شبکه به بایت کد تبدیل می‌شوند و در نهایت این کدها در یک فضای مجازی به‌نام «ماشین مجازی اتریوم» به اجرا در می‌آیند. هر کامپیوتری که می‌خواهد به شبکه اتریوم متصل شود، باید قرارداد هوشمند را در داخل ماشین مجازی خود اجرا کند. با استفاده از ماشین مجازی، هرگونه پردازشی قابل‌ اجراست و خود شبکه اتریوم آسیبی از احتمال وحود کدهای مخرب نخواهد دید.

اتر

اتر نیز مانند بیت کوین (BTC) یک ارز دیجیتال است که می‌توان با استفاده از آن به راحتی ارزش را انتقال داد. اگرچه که هدف اتر کمی با بیت کوین متفاوت است. این ارز دیجیتال برای پرداخت هزینه‌ها و همینطور به‌عنوان انگیزه‌ای برای مشارکت‌کنندگان در جهت ادامه فعالیت اتریوم به وجود آمد. اگر اتر، این دارایی کلیدی وجود نداشت، هیچکسی حاضر نمی‌شد تا به‌عنوان ماینر یا مشارکت‌کننده در شبکه فعالیت کند. به همین دلیل به اتر «سوخت شبکه اتریوم» نیز گفته می‌‌شود. به اصطلاح اگر بیت کوین «طلای دیجیتال» باشد، اتر نیز «نفت دیجیتال» است.

استفاده از خدمات شبکه اتریوم و ایجاد برنامه‌ای برروی آن نیازمند به پرداخت کارمزد است و این کارمزد هم باید به‌صورت اتر پرداخت شود. اترهایی که برای کارمزد به شبکه پرداخت می‌شوند، به ماینرهایی تعلق می‌گیرند که امنیت شبکه را حفظ می‌کنند.

برخلاف بیت کوین که تعداد آن به ۲۱ میلیون واحد محدود است، تولید اتر در حال حاضر هیچگونه محدودیتی ندارد. در زمان نگارش این مطلب، بیشتر از ۱۱۲ میلیون واحد اتر استخراج شده است. گرچه که تعداد واحدهای اتر نامحدود است ولی تولید واحدهای جدید خیلی سریع انجام نمی‌شود و تورم آن نیز حدوداً سالی ۴ درصد است. طبق گفته‌های بنیان‌گذاران، قرار است که در به‌روزرسانی اتریوم ۲.۰ تنها به‌اندازه نیاز شبکه اتر عرضه شود.

اتر نیز مانند بیت کوین در صرافی‌های ارزهای دیجیتالی خریدوفروش می‌شود و قیمت آن هم مدام درحال نوسان است. این ارز دیجیتال برروی کیف پول‌های خاص خود ذخیره و منتقل می‌شود.

در ادامه مقاله درباره تاریخچه قیمت اتر، کیف پول‌ها و همینطور نحوه خرید این ارز دیجیتال هم صحبت می‌کنیم.

گس (GAS) چیست؟

همان‌طور که گفته شد، برای انجام هر تراکنش در شبکه اتریوم باید کارمزدی پرداخت شود. گس(سوخت) آن کارمزد در شبکه اتریوم است که به‌صورت اتر از کاربران دریافت می‌شود.

همان‌طور که از اسمش پیداست، گس را می‌توان مانند بنزین در دنیای حقیقی در نظر گرفت. بنزین سوخت خودرو است که اگر بخواهید خودروی بنزینی شما حرکت کند، باید برای خودروی خود با پرداخت پول (اتر)، بنزین (گس) بخرید تا بتوانید با خودروی خود حرکت کنید. در شبکه اتریوم هزینه‌ای که به عنوان گس پرداخت می‌کنید به ماینرهای اتریوم تعلق می‌گیرد.

در مورد گس و کار با آن با دو مفهوم سروکار داریم:

• گس لیمیت (Gas limit)
• گس پرایس (Gas price)

گس لیمیت (Gas limit)

برای انجام هر تراکنش، کاربر باید گس لیمیت را مشخص کند. گس لیمیت مقدار سوختی است که کاربر حاضر است برای انجام آن تراکنش در شبکه پرداخت کند و وقتی که به تنهایی صحبت از گس می‌شود، منظور کاربران همان گس

به عنوان مثال، گس لیمیت را می‌توانید مقدار بنزینی در نظر بگیرید که در خودروی خود می‌ریزید تا به مقصد مورد نظر برسید. برای مثال اگر برای رسیدن به مشهد از تهران به ۱۰۰ لیتر بنزین نیاز داشته باشید، اگر فقط ۵۰ لیتر بنزین بزنید، به مقصد نمی‌رسید. همانطور هم در شبکه اتریوم اگر گس لیمیت نیز کمتر از حد مشخصی تعیین شود، عملیات در شبکه انجام نخواهد شد. برای انجام هر تراکنش معمولی در شبکه اتریوم گس لیمیت باید حداقل ۲۱,۰۰۰ باشد، ولی اجرای عملیات‌های اضافه گس لیمیت متفاوتی را نیاز دارند. در صورتی که گس لیمیتی که کاربر مشخص کرده است، به اندازه کافی نباشد، عملیات نیز انجام نخواهد شد، ولی در صورتی که گس لیمیت اضافه وارد شود، باقیمانده آن به کاربر باز می‌گردد.

گس پرایس (Gas price)

گس پرایس نیز مقدار هزینه‌ای است که کاربر باید برای هر گس لیمیت پرداخت کند. هزینه گس با اتر پرداخت می‌شود، امّا به دلیل اینکه این رقم بسیار پایین است آن را با واحد «Wei» نمایش می‌دهند. هر ۱ واحد از Wei برابر است با ۰.۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۱ اتر. شبکه اتریوم کاربران خود را آزاد گذاشته است تا هر چقدر دوست دارند هزینه گس یا همان گس پرایس را تعیین کند، ولی اگر گس پرایس کاربر بیش از اندازه پایین باشد، ماینرها نیز تراکنش شما را تأیید نکرده و ترجیج می‌دهند تراکنش‌هایی را تایید کنند که کارمزد بالاتری دارند. به همین دلیل است که مقدار گس پرایس برای انجام هر عملیات، نسبت به شلوغی یا خلوتی شبکه می‌تواند متفاوت باشد. در حال حاضر میانگین گس پرایس مناسب برای تأیید تراکنش، ۲۰ Gwei (یا ۰.۰۰۰۰۰۰۰۲ ETH) است اما در بازه ای زمان ها که شبکه شلوغ می‌شود، این رقم نیز به‌شدت افزایش می‌یابد.

درنتیجه، کارمزد شبکه اتریوم برابر است با گس پرایس ضرب در گس لیمیت.

ETH Fee = Gas limit × Gas Price

برای مثال اگر بخواهید یک تراکنش معمولی بزنید، باید ۲۱,۰۰۰ گس لیمیت را مشخص کنید و اگر شبکه اتریوم در آن زمان خلوت باشد می‌توانید گس پرایس را ۲۰ Gwei (هر Gwei برابر است با ۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰ Wei) در نظر بگیرید. درنتیجه، کارمزد تراکنش شما می‌شود ۲۱,۰۰۰ ضرب در ۲۰ که مساوی است با ۴۲۰,۰۰۰ Gwei یا همان ۰.۰۰۰۴۲ اتر. لازم به ذکر است که برای انتقال توکن‌ها کمی گس بیشتری مورد نیاز است.

اگر از توضیح مفاهیم و عملیات بالا کمی گیج شده‌اید، جای نگرانی نیست، به دلیل آنکه کیف پول‌های معتبر اتریوم برای راحتی کاربران خودشان کارمزد مناسب را پیشنهاد می‌کنند تا نیاز به محاسبه کارمزد توسط کاربر نباشد.

توکن ERC-20

 

با استفاده از شبکه اتریوم هر فردی می‌تواند برای پروژه‌های مختلف خود ارز دیجیتال مخصوص یا همان توکن را بسازد. تا قبل از اتریوم برای ایجاد یک ارز دیجیتال جدید، توسعه‌دهندگان مجبور بودند تا یک بلاک چین مستقل را بسازند.. استاندارد ERC-20 لیستی از قوانینی است که برای یک توکن باید در نظر گرفته شود تا بتواند برروی اکوسیستم اتریوم ساخته شده و به کار گرفته شود.

هر پروژه‌ی مختلفی که برروی شبکه اتریوم فعالیت می‌کند، با استفاده از امکان ERC-20 قادر است که توکن خود را با نام و نماد دلخواه ایجاد کند. امروزه هر کسی می‌تواند با پرداخت تنها چند دلار کارمزد، توکن خاص خودش را بسازد، امّا باید این را درنظر داشت که این توکن ارزشی ندارد چون موردمصرف و کاربردی برای آن تعیین نشده است. تنها زمانی این توکن‌ها ارزشمند می‌شوند که کاربردی داشته باشند و کاربران حاضر باشند تا برای دریافت خدماتی، آن توکن را بخرند.

همینطور تیم توسعه پروژه‌های بلاک چینی این توانایی را دارند که قبل از راه‌اندازی بلاک چین مستقل خود، برای جذب سرمایه روی بلاک چین اتریوم توکن بسازند و در عرضه اولیه (ICO) پیش‌فروش کنند و پس از آن زمانی که شبکه اصلی و بلاک چین خود ساخته و آماده شد، توکن‌های اتریومی را به بلاک چین خود انتقال دهند. برای مثال، یکی از نمونه‌های بارزی که  می‌توان به آن اشاره کرد پروژه ترون است. هم‌اکنون این پروژه رقیب اتریوم است، امّا قبل از راه‌اندازی شبکه اصلی خود، توکن‌های TRX را برروی بلاک چین اتریوم عرضه کرده و پس از مستقل‌شدن آنها را به شبکه ترون منتقل کرد.

توکن‌های اتریومی (ERC-20) برروی همان آدرس‌های اتریوم قابل‌ذخیره‌سازی و انتقال هستند و برای ذخیره آنها نیازی به تهیه کیف پول جداگانه‌ای نیست. از نظر تئوری، برروی یک آدرس اتریوم می‌شود تمامی توکن‌های مبتنی بر اتریوم را ذخیره کرد.

تاریخچه

اگر بخواهیم به‌صورتی خلاصه تاریخچه اتریوم را بگوییم، می‌توان این‌گونه آن را تشریح کرد:

• نوامبر ۲۰۱۳: ویتالیک بوترین مقاله ایده (وایت پیپر) اتریوم را برای عموم منتشر کرد.
• ژانویه ۲۰۱۴: آغاز توسعه اتریوم به صورت رسمی اعلام شد. تیم اصلی برای توسعه اتریوم ویتالیک بوترین، گوین وود، میهای آلیسی، آنتونی دی لوریو و چارلز هاسکینسون بودند. گوین وود و هاسکینسون بعدها به‌دلیل اختلافاتی از تیم جدا شده و به ترتیب پولکادات و کاردانو را راه‌اندازی کردند.
• اوت ۲۰۱۴: اتریوم توانست در عرضه اولیه خود، ۱۸.۴ میلیون دلار سرمایه را جذب کند.
• می ۲۰۱۵: شبکه آزمایشی اتریوم، به‌نام «المپیک» (Olympic) عرضه شد.
• ۳۰ جولای ۲۰۱۵: اولین نسخه اتریوم به‌نام «Frontier» عرضه شد. این روز را به‌عنوان روز تولد اتریوم در نظر می‌گیرند.
• ۱۴ مارچ ۲۰۱۶: به‌روزرسانی جدید اتریوم به‌نام «Homestead» ارائه شد. در این به‌روزرسانی بسیاری از مشکلات Frontier برطرف شده بود.
• ژوییه ۲۰۱۶: هک DAO اتفاق افتاد که طی آن ۵۰ میلیون دلار اتر به سرقت رفت. جامعه اتریوم برای بازگشت سرمایه‌ها اقدام کرد، اما عده زیادی با این کار مخالفت کردند و آن را خلاف ذات تغییرناپذیر بلاک چین دانستند. این موضوع باعث انشعاب بلاک چین اتریوم و تولد اتریوم کلاسیک شد.
• ۲۵ اوت ۲۰۱۶: در پی فورک (انشعاب)، اتریوم جدیدی ایجاد شد و اتریوم قبلی اتریوم کلاسیک نام گرفت.
• ۱۶ اکتبر ۲۰۱۷: هارد فورک «بیزانتیوم» (Byzantium) از به‌روزرسانی «متروپلیس» (Metropolis) پیاده‌سازی شد.
• ۲۸ فوریه ۲۰۱۹: هارد فورک «کنستانتینوپول» (Constantinople) از به‌روزرسانی متروپلیس پیاده‌سازی شد.

آغاز پروژه اتریوم

ویتالیک بوترین، جوان ۲۶ساله روسی – کانادایی، در سال ۲۰۱۳، کمی پس از آشنایی با بیت کوین و در حالی که فقط ۱۹ سال بیشتر سن نداشت، وایت پیپر اتریوم را برای عموم منتشر کرد. او در این وایت پیپر ایده «غیرمتمرکز کردن همه چیز» را ارائه کرد؛ چیزی که قبل از بیت کوین و بلاک چین، امکان اجرایی شدن نداشت.

ویتالیک خیلی سریع ایده خود را با توسعه‌دهندگان بزرگی همچون گوین وود و چارلز هاسکینسون در میان گذاشته و کار توسعه اتریوم به صورت رسمی در سال ۲۰۱۴ آغاز شد. در همین سال بود که تیم توسعه این پروژه توانست با پیش‌فروش توکن‌های اتر به سرمایه‌گذاران، سرمایه مورد نیاز را برای توسعه جذب کند. در این به‌اصطلاح «عرضه اولیه کوین» (ICO)، سرمایه‌گذاران توانستند به‌ازای هر واحد بیت کوین، ۲,۰۰۰ واحد اتر را دریافت کنند. در نهایت تیم اتریوم توانست حدود ۳۱,۰۰۰ واحد بیت کوین را جذب سرمایه کند که ارزششان در آن زمان چیزی در حدود ۱۸.۴ میلیون دلار بود.

اختلاف؛ پیدایش اتریوم کلاسیک

در اواسط سال ۲۰۱۵ بود که اتریوم رسماً عرضه شد و تا اوایل ۲۰۱۶ برنامه‌های توسعه طبق نقشه راه به‌خوبی اجرا می‌شدند. اما ناگهان در ۱۷ ژوییه ۲۰۱۶، هکری توانست با استفاده از یک اشکال در کد یکی از برنامه‌های اجراشده برروی اتریوم، با نام «DAO»، حدود ۳.۶ میلیون واحد اتر را سرقت کند که در آن زمان ارزششان چیزی معادل با بیش از ۵۰ میلیون دلار بود و ۱۴٪ کل اترهای درگردش را شامل می‌شد.

این نکته را مدنظر داشته باشید که خود اتریوم هک نشده بود، بلکه تنها برنامه‌ای که برروی این شبکه قرار گرفته بود موردحمله قرار گرفت. با این حال، به‌دلیل نوپابودن اتریوم و بالابودن مبلغ سرقت شده، تیم اتریوم در نهایت این تصمیم را گرفت که با یک هارد فورک، مبالغ را بازگردانند. هارد فورک به‌معنای به‌روزرسانی گسترده (به‌نوعی تغییر قوانین) در شبکه بلاک چین است.

همین موضوع باعث اختلافات شدیدی در جامعه اتریوم شد. به‌عقیده گروه مخالف با هارد فورک، «کد قانون است» و نباید برای برگشت تراکنش‌ها، در بلاک چین تغییری را در آن ایجاد کرد. آنها بر این باور بودند که این کار ذات تمرکززدایی را زیر سؤال می‌برد. به‌این دلیل در نتیجه هارد فورک، عده زیادی تصمیم گرفتند تا همچنان برروی نسخه قبلی فعالیت کنند و درنتیجه، اتریوم قبلی، اتریوم کلاسیک نام گرفت و هر کدام راه خود را رفتند.

درحال حاضر اتریوم کلاسیک یک پروژه تقریباً رهاشده است و با فاصله زیادی از اتریوم، با کاهش قیمت شدیدی در رده‌های پایین بازار ارزهای دیجیتالی قرار دارد. همینطور هم به‌دلیل فعالیت نکردن استخراج‌کنندگان به اندازه کافی بر روی این شبکه، تاکنون به آن چند حمله با خسارت‌های چندمیلیون دلاری نیز انجام شده است. با این وجود، عده زیادی همچنان معتقدند اتریوم کلاسیک، اتریوم واقعی است و امیدوارند تا دوباره به اوج برسد.

پس از آن هارد فورک جنجالی، اتریوم دوباره به مسیر توسعه بازگشت و در سال ۲۰۱۹ به‌روزرسانی‌ای را با نام متروپلیس با موفقیت به اتمام رساند. می‌توان گفت که این به‌روزرسانی مرحله یکی مانده به آخر نقشه راه اصلی اتریوم است.

آینده اتریوم: اتریوم ۲.۰

«سرنیتی» (Serenity)، نام ارتقای نهایی اتریوم است که سال ۲۰۱۹ نامش به «اتریوم ۲.۰» (ETH 2.0) تغییر داده شد. این به‌روزرسانی بزرگ خود دارای سه فاز اصلی است:

• فاز صفر
• فاز یک
• فاز دو

اجرای فاز صفر برای سال ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی شده است، ولی هنوز زمان دقیق اجرای فازهای بعدی مشخص نیست. برطبق پیش‌بینی‌ها، اجرای فاز یک و فاز دو حداکثر پنج سال زمان می‌برد. با این به‌‌روزرسانی، اتریوم در نهایت الگوریتم اجماع اثبات کار(ماینینگ) را ترک کرده و از اثبات سهام استفاده خواهد کرد. همچنین مقیاس‌پذیری این شبکه(سرعت و کارمزد تراکنش‌ها) تا حد قابل ملاحظه‌ای افزایش خواهد یافت.

همان‌طور که در بالاتر نیز توضیح داده شد، در اثبات سهام، اعتبارسنج‌ها برای تأیید تراکنش‌ها و ساخت بلاک نیاز دارند تا اتر را خریداری کنند و به شبکه اختصاص دهند و پس از آن، شبکه نسبت به دارایی هر اعتبارسنج به او پاداش اهدا می‌کند. طبق پیش‌بینی‌ها سود اثبات سهام در اتریوم سالانه بین ۴ الی ۱۰ درصد خواهد بود. بنابراین، افرادی که مایل به سرمایه‌گذاری بلندمدت در اتر باشند، از اثبات سهام نیز می‌توانند سود ببرند.

البته ترک کامل ماینینگ در فاز یک انجام می‌شود که تاریخ دقیق پیاده‌سازی آن هنوز معلوم نیست. درنتیجه، می‌توان اینگونه گفت که حداقل تا پایان سال ۲۰۲۰، استخراج اتریوم ادامه پیدا خواهد کرد.

قیمت اتر

چرا اتر ارزش دارد؟ پاسخ به این سوال ساده است: به همان دلیلی که بنزین ارزش دارد. همان گونه که بارها در این مطلب به آن اشاره شده است، اتر سوخت شبکه اتریوم است و اعتبارسنج‌های شبکه (ماینرها) پاداش کار خود را با اتر دریافت می‌کنند. همچنین برای هر فعالیت و تراکنشی برروی اتریوم باید کارمزد شبکه را با اتر پرداخت کنیم. البته از دیدگاه کلان، هر چیزی وقتی ارزشمند می‌شود که افرادی ارزشمندی آن را پذیرفته و از آن برای معاملات خود استفاده کنند که مانند هر دارایی دیگری اتر نیز از این قاعده مستثنی نیست.

به همین دلیل اتر نیز می‌تواند گزینه‌ای برای سرمایه‌گذاری باشد. بدیهی است که هر چقدر اتریوم قدرتمندتر شود و اعتماد مردم به این شبکه افزایش یابد، از نظر تئوری قیمت اتر نیز افزایش پیدا خواهد کرد. امّا از طرفی دیگر، زمانی که شبکه اتریوم ضعیف عمل کند و نتواند طبق نقشه راه اهداف خود را دنبال کند، قیمت اتر روندی نزولی را به خود خواهد گرفت. البته که در مورد قیمت اتر و تمامی ارزهای دیجیتالی، روند کلی بازار و رویدادهای خارجی نیز بر این ماجرا دخیل هستند (مانند اخبار مربوط به قانون‌گذاری این حوزه).

در سال ۲۰۱۴، در برنامه جذب سرمایه بنیاد اتریوم بود که حدود ۷ میلیون واحد اتر با قیمت هر واحد تقریباً ۰.۳ دلار پیش‌فروش شد. در حالی که اکنون، قیمت هر اتر چیزی حدود ۳۳۰ دلار است و این بدان معناست که اگر سرمایه‌گذاران اولیه اتریوم همچنان دارایی‌های خود را داشته باشند، بیش از ۱۰۰,۰۰۰ درصد در سود هستند.

تاریخچه قیمت اتر را می‌‌توان به دو قسمت تقسیم کرد:

• قبل از ژانویه ۲۰۱۸
• بعد از ژانویه ۲۰۱۸

تا تاریخ ژانویه ۲۰۱۸ روند قیمت اتریوم (به‌جز در مقاطعی) به‌شدت صعودی بود. اتر سال ۲۰۱۷ را با قیمت ۸ دلار آغاز کرده و تا ژانویه ۲۰۱۸، یعنی کمی بیشتر از یک‌سال، به بالاترین قیمت تاریخ خود، یعنی ۱,۴۰۰ دلار رسید. با حسابی سرانگشتی می‌توان فهمید که اتریوم در این یک‌سال حدود ۱۷,۰۰۰ درصد افزایش قیمت را تجربه کرد.

ولی پس از رسیدن به اوج قیمت در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۸، همه چیز برای اتر دگرگون شد. این ارز دیجیتال با سقوط آزادی وحشتناک در کمتر از یک سال بیش از ۹۲٪ از ارزش خود را از دست داد و تا مدت‌ها در رسیدن به سطح ۳۰۰ دلاری نیز ناتوان بود. البته شایان ذکر است که در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ تمامی بازار ارزهای دیجیتال درگیر سقوط شد، ولی برای اتریوم که خیلی‌ها پشت‌سرگذاشتن بیت کوین را برایش تصور کرده بودند، این سقوط ملموس‌تر بود. در سال ۲۰۲۰، قیمت اتریوم کمی احیا شده است، امّا همانگونه که مشاهده می‌کنید همچنان فرسنگ‌ها با اوج قیمت خود فاصله دارد.

کیف پول‌ها

برای ذخیره کردن اتر و توکن‌های مبتنی بر اتریوم، به نرم‌افزار یا سخت‌افزاری به‌نام «کیف پول» نیاز خواهید داشت. کیف پول را می‌توان مانند حساب بانکی در نظر گرفت که برای ذخیره، دریافت و ارسال پول از آن استفاده می‌شود.

کیف پول‌های نرم‌افزاری اتریوم به‌صورت رایگان در اختیار عموم قرار دارد و به‌راحتی می‌توانید آنها را روی گوشی‌های تلفن همراه (اندروید و iOS) ویا کامپیوترهای شخصی (ویندوز، لینوکس و مک) نصب کنید. برخی از کیف پول‌ها نیز تحت وب‌ هستند و برای دسترسی به آنها باید از مرورگرهای اینترنت (مانند کروم) استفاده کرد. در مقابل آنها، کیف پول‌های سخت‌افزاری که امنیت بیشتری هم دارند، به‌شکل فیزیکی موجود می‌باشند و باید از فروشگاه‌های معتبری(مانند فروشگاه ماینرسلر) خریداری شوند.

برای اتریوم ده‌ها کیف پول با نام‌های مختلفی وجود دارد و به همین دلیل اگر یک سرمایه‌گذار اتریوم یا سرمایه‌گذار توکن‌های مبتنی بر اتریوم باشید، نباید پیداکردن کیف پول کار سختی برای شما باشد.

مهم‌ترین معیار برای انتخاب کیف پول، به‌طور کلی اعتبار آن است. اگر کیف پولی تعداد نصب پایینی دارد، رضایت چندانی از عملکرد آن وجود بین کاربران وجود ندارد و در میان فعالان خیلی شناخته‌شده نیست و درنتیجه نباید در میان گزینه‌های شما باشد.

در جدول زیر اسامی چند مورد از بهترین کیف پول‌های اتریوم و لینک دانلود آنها را برای شما آورده‌ایم. این کیف پول‌ها بیشترین تعداد کاربر را به خود اختصاص داده و بهترین امتیازها را از کاربران دریرافت کرده‌اند.

نام	نوع	لینک دانلود/دسترسی
کیف پول تراست والت	نرم‌افزاری/ موبایل	دانلود
کیف پول مای‌اتروالت	نرم‌افزاری/تحت وب	دسترسی
کیف پول متامسک	نرم‌افزاری/ افزونه مرورگر	دانلود
کیف پول اتمیک	نرم‌افزاری/ موبایل و دسکتاپ	دانلود
کیف پول لجر	سخت‌افزاری	فیزیکی – باید از فروشگاه‌های معتبر خریداری شود
کیف پول ترزور	سخت‌افزاری	فیزیکی – باید از فروشگاه‌های معتبر خریداری شود

هر کیف پول اتریوم دارای یک یا چند آدرس منحصر‌به‌فرد و یکتا برای خود است. آدرس هر کیف پول مانند شماره حساب بانکی شماست که از آن می‌توانید برای دریافت پول استفاده کنید. نمونه‌ای از یک آدرس اتریوم: «0xc037f1c644e32c1dF1077Fa9865d05E0692f89ff»

از یک آدرس اتریوم می‌شود برای ذخیره کردن اتر و تمامی توکن‌های مبتنی بر اتریوم (ERC-20) استفاده کرد. برای مثال، ارز چین ‌لینک (Chain link) یک توکن مبتنی بر اتریوم است، درنتیجه می‌توان از یک آدرس اتریوم برای ذخیره این توکن هم استفاده کرد.

این نکته را فراموش نکنید که در دنیای بلاک چین و ارزهای دیجیتالی مسئولیت سرمایه هرکسی با خودش است. بنابراین، ضروری است که از کیف پول‌ خود نسخه پشتیبان (بک‌آپ) بگیرید تا در صورت حذف‌شدن کیف پول، فراموشی رمز ویا خراب‌شدن دستگاهی که کیف پول روی آن نصب است، بتوانید مبالغ سرمایه گذاری شده خود را بازیابی کنید. تاکنون دسترسی به میلیون‌ها دلار سرمایه فقط به‌خاطر همین سهل‌انگاری در تهیه نسخه پشتیبان از دست رفته است. معمولاً کیف پول‌ها به‌عنوان نسخه پشتیبان به کاربر یک مجموعه ۱۲ یا ۲۴تایی از کلمات انگلیسی را نمایش می‌دهند که باید آنها را در جایی امن یادداشت کنید.

در این صورت، کاربر با آن کلمات می‌تواند به‌راحتی در هر کیف پول دیگری به دارایی‌های خود دسترسی پیدا کند. در برخی از کیف پول‌ها نیز به صورت مستقیم کلید خصوصی (Private Key) که به‌صورت رشته‌ای متنی از حروف و اعداد است، به کاربر خود ارائه می‌شود. داشتن کلید خصوصی به‌معنای مالکیت دارایی داخل آن کیف پول است. بعضی کیف پول‌های دیگر نیز به کاربران خود یک فایل بک‌آپ را ارائه می‌دهند که با استفاده از کلمه عبوری که کاربر وارد می‌کند، رمزگذاری شده است.

خرید اتریوم

برای خرید اتریوم بهترین کار مراجعه به یک سایت صرافی ارزهای دیجیتالی و یا خرید حضوری از شرکت های فعال است. کاربران ایرانی برای خرید اتر از یک صرافی معمولاً به یکی از روش‌های زیر عمل می‌کنند:

• خرید مستقیم اتر از سایت‌های ایرانی با ریال و کارت بانکی
• خرید بیت کوین یا تتر از سایت‌های ایرانی با ریال و کارت بانکی و سپس تبدیل آن به اتر در صرافی‌های خارجی مانند بایننس
• خرید مطمئن حضوری از شرکت های معتبر فعال مانند ماینرسلر

با خیالی راحت می‌توانید با جستجوی عبارت «خرید اتریوم» در گوگل، وب‌سایت‌های ایرانی را که با ریال اتریوم می‌فروشند پیدا کنید و پس از ثبت‌نام و طی کردن مراحل در آنها، به‌طور مستقیم با کارت بانکی خود اتریوم بخرید. با این حال، گاهی اوقات پیش می‌آید که نقدینگی یک صرافی پایین است ویا هزینه تمام‌شده خرید بالا است. در این حالت سرمایه‌گذاران می‌توانند از روش دوم نیز استفاده کنند؛ به این معنی که بیت کوین یا تتر را از سایت‌های داخلی خریداری کنند و سپس آن را به اتریوم در صرافی‌های خارجی مانند بایننس تبدیل کنند.

فهرستی از صرافی‌های بین‌المللی که از اتریوم پشتیبانی می‌کنند را می‌توانید از این لینک بررسی کنید. این نکته را همیشه به یادداشته باشید که اغلب صرافی‌های بین‌المللی به‌دلیل تحریم‌ها اجازه فعالیت به کاربران ساکن ایران را نمی‌دهند و ریسک مسدود‌شدن حساب آن‌ها وجود دارد. با این حال، می‌شود کاربران ایرانی آی‌پی خود را تغییر دهند و از صرافی بایننس استفاده می‌کنند.

البته همیشه راه ساده تر و راحت تری نیز وجود دارد و آن استفاده از خدمات ماینرسلر است که با تماس با کارشناسان فروش ما همیشه می‌توانید اتر مورد نیاز خود را با ریال خریداری کرده و در کیف پول خود ذخیره کنید.

چند سوال متداول درباره اتریوم